Jaki jest związek między zdrowiem człowieka a apigeniną?

Badania na zwierzętach sugerują, że apigenina może utrudniać mutacje genetyczne występujące w komórkach narażonych na działanie toksyn i bakterii.[2][3] Apigenina może również odgrywać bezpośrednią rolę w usuwaniu wolnych rodników, hamowaniu enzymów wzrostu nowotworu i indukcji enzymów detoksykacyjnych, takich jak glutation. Zdolność przeciwzapalna apigeniny może również wyjaśniać jej wpływ na zdrowie psychiczne, funkcjonowanie mózgu i odpowiedź immunologiczną, chociaż niektóre duże badania obserwacyjne nie potwierdzają tego wniosku w odniesieniu do warunków metabolicznych. [11]

Dowody przedkliniczne sugerują, że apigenina może służyć jako przeciwutleniacz, środek przeciwzapalny i/lub środek przeciwstawiający się chorobotwórczej infekcji. Działanie przeciwzapalne apigeniny (zazwyczaj obserwowane przy stężeniach 1-80 µM) można wyprowadzić z jej zdolności do tłumienia aktywności niektórych enzymów (syntazy NO i COX2) i cytokin (interleukiny 4, 6, 8, 17A, TNF-α ), o których wiadomo, że biorą udział w reakcjach zapalnych i alergicznych. Z drugiej strony, właściwości przeciwutleniające apigeniny (100-279 µM/l) mogą częściowo wynikać z jej zdolności do wychwytywania wolnych rodników i ochrony DNA przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wolne rodniki. Apigenina może również służyć jako środek wspomagający powstrzymywanie proliferacji pasożytów (5–25 μg/ml), biofilmów drobnoustrojów (1 mM) i wirusów (5–50 μM), co sugeruje, że może on potencjalnie zwiększać odporność na infekcje.

Chociaż dostępnych jest niewiele dowodów klinicznych na interakcje apigeniny ze zdrowiem układu odpornościowego, to, co jest obecne, sugeruje, że pewne przeciwzapalne przeciwutleniacze i korzyści w zakresie odporności na infekcje wynikają z poprawy aktywności enzymów przeciwutleniających, oznak starzenia, atopowego zapalenia skóry, przewlekłego zapalenia przyzębia i obniżonego poziomu odporności. ryzyko cukrzycy typu II. Należy jednak zauważyć, że wszystkie dowody kliniczne dotyczą apigeniny jako składnika jej źródła (np. roślin, ziół itp.) lub jako składnika dodanego, zatem efektów tych nie można przypisać samej apigeninie.

W badaniach przedklinicznych (na zwierzętach i komórkach) apigenina wykazała wpływ na stany lękowe, neuropobudzenie i neurodegenerację. W badaniu na myszach dawki 3–10 mg/kg masy ciała powodowały zmniejszenie lęku bez powodowania sedacji.[2] W badaniach na zwierzętach zaobserwowano także działanie neuroprotekcyjne, wynikające ze zwiększonej pojemności mitochondriów (1–33 µM).

Niewiele badań klinicznych przekłada te wyniki na ludzi. W dwóch najbardziej obiecujących badaniach analizowano apigeninę jako składnik rumianku (Matricaria recutita) w leczeniu stanów lękowych i migreny. Kiedy uczestnikom, u których zdiagnozowano jednocześnie lęk i depresję, podawano 200–1000 mg ekstraktu z rumianku dziennie przez 8 tygodni (standaryzowany na 1,2% apigeniny), badacze zaobserwowali poprawę w zgłaszanych przez siebie skalach lęku i depresji. W podobnym badaniu krzyżowym uczestnicy cierpiący na migrenę doświadczyli zmniejszenia bólu, nudności, wymiotów i wrażliwości na światło/hałas 30 minut po zastosowaniu oleożelu rumiankowego (0,233 mg/g apigeniny).

Apigenina może również wywoływać pozytywne reakcje fizjologiczne poprzez redukcję kortyzolu, hormonu stresu. Kiedy ludzkie komórki kory nadnerczy (in vitro) poddano działaniu mieszanin flawonoidów o stężeniu 12,5–100 µM zawierających apigeninę jako składnik, produkcja kortyzolu spadła aż o 47,3% w porównaniu z komórkami kontrolnymi.
U myszy apigenina ekstrahowana z rośliny Cephalotaxus sinensis z rodziny Plum Yew wykazała pewne właściwości przeciwcukrzycowe poprzez zwiększenie fizjologicznej odpowiedzi na insulinę. Wyniki te nie zostały jeszcze powtórzone u ludzi, chociaż w badaniu, w którym uczestnikom podano napój z czarnego pieprzu zawierający apigeninę i posiłek prowokacyjny z chleba pszennego, poziom glukozy i insuliny we krwi nie różnił się od grupy kontrolnej, w której podano napoje.
Apigenina może również wpływać na hormony rozrodcze, takie jak testosteron i estrogen. W badaniach przedklinicznych apigenina zmodyfikowała receptory i aktywność enzymów w sposób sugerujący, że może ona potencjalnie wpływać na aktywność testosteronu, nawet w stosunkowo małych ilościach (5–10 µM).
Przy stężeniu 20 µM komórki raka piersi wystawione na działanie apigeniny przez 72 godziny wykazywały zahamowanie proliferacji poprzez kontrolę receptorów estrogenowych. Podobnie, gdy komórki jajników poddano działaniu apigeniny (100 nM przez 48 godzin), badacze zaobserwowali hamowanie aktywności aromatazy, co uważa się za możliwy mechanizm zapobiegania i leczenia raka piersi. Nadal nie jest jednak jasne, w jaki sposób skutki te przełożyłyby się na dawkę doustną do spożycia przez ludzi.

Kwestie biodostępności i stabilności flawonoidowej apigeniny w izolacji zwykle skutkują badaniami na ludziach, skupiającymi się na spożyciu poprzez rośliny, zioła i ich ekstrakty. Biodostępność i późniejsze wchłanianie, nawet ze źródeł roślinnych i spożywczych, może również różnić się w zależności od osoby i źródła, z którego pochodzi. Badania oceniające spożycie flawonoidów z dietą (w tym apigeninę, która zalicza się do flawonów) i wydalanie wraz z ryzykiem choroby, mogą zatem być najbardziej praktycznym sposobem oceny. Na przykład jedno duże badanie obserwacyjne wykazało, że ze wszystkich podklas flawonoidów w diecie, spożycie samej apigeniny wiązał się z 5% zmniejszeniem ryzyka wystąpienia nadciśnienia u uczestników, którzy spożywali największe ilości, w porównaniu z uczestnikami spożywającymi najmniejsze ilości. Możliwe jest jednak, że istnieją inne różnice, które mogłyby wyjaśnić tę zależność, takie jak dochody, które mogą wpływać na stan zdrowia i dostęp do opieki, prowadząc do zmniejszonego ryzyka nadciśnienia. W jednym randomizowanym eksperymencie nie stwierdzono wpływu spożycia pokarmów bogatych w apigeninę (cebuli i pietruszki) na biomarkery związane z nadciśnieniem (np. agregację płytek krwi i prekursorów tego procesu). Zastrzeżenie polega na tym, że apigeniny w osoczu nie można było zmierzyć we krwi uczestników, zatem do zrozumienia może być potrzebne długoterminowe i zróżnicowane spożycie lub być może nawet inne podejścia, takie jak pomiary wyników, które nie skupiają się wyłącznie na agregacji płytek krwi. potencjalne skutki.

[1].Smiljkovic M, Stanisavljevic D, Stojkovic D, Petrovic I, Marjanovic Vicentic J, Popovic J, Golic Grdadolnik S, Markovic D, Sankovic-Babice S, Glamoclija J, Stevanovic M, Sokovic MApigenin-7-O-glukozyd kontra apigenina: Wgląd w sposoby działania przeciwnowotworowego i cytotoksycznego.EXCLI J.(2017)
[2]. Tajdar Husain Khan, Tamanna Jahangir, Lakshmi Prasad, Sarwat Sultana Hamujący wpływ apigeniny na genotoksyczność za pośrednictwem benzo(a)pirenu u szwajcarskich myszy albinosów J Pharm Pharmacol. (grudzień 2006)
[3]. Kuo ML, Lee KC, Lin JKGenotoksyczność nitropirenów i ich modulacja przez apigeninę, kwas garbnikowy, kwas elagowy i indolo-3-karbinol w systemach Salmonella i CHO.Mutat Res.(1992-lis-16)
[4]. Myhrstad MC, Carlsen H, Nordström O, Blomhoff R, Moskaug JŘFlawonoidy zwiększają wewnątrzkomórkowy poziom glutationu poprzez transaktywację katalitycznego promotora podjednostki syntetazy gamma-glutamylocysteiny.Free Radic Biol Med.(2002-mar-01)
[5]. Middleton E, Kandaswami C, Theoharides TCWpływ flawonoidów roślinnych na komórki ssaków: implikacje dla stanów zapalnych, chorób serca i raka. Pharmacol Rev. (2000-grudzień)
[6]. H Wei, L Tye, E Bresnick, DF Birt Hamujący wpływ apigeniny, flawonoidu roślinnego, na naskórkową dekarboksylazę ornityny i promocję nowotworu skóry u myszyCancer Res. (1 luty 1990)
[7].Gaur K, Siddique YHEwpływ apigeniny na choroby neurodegeneracyjne.CNS Neurol Disord Drug Targets.(2023-Apr-06)
[8].Sun Y, Zhao R, Liu R, Li T, Ni S, Wu H, Cao Y, Qu Y, Yang T, Zhang C, Sun Y Zintegrowane badanie przesiewowe skutecznych frakcji przeciw bezsenności Zhi-Zi-Hou- Odwar Po i analiza farmakologii sieciowej podstawowego materiału i mechanizmu farmakodynamicznego.ACS Omega.(2021-Apr-06)
[9].Arsić I, Tadić V, Vlaović D, Homšek I, Vesić S, Isailović G, Vuleta GPreparation of nowatorskich, wzbogaconych apigeniną, liposomalnych i nieliposomalnych, przeciwzapalnych preparatów do stosowania miejscowego jako substytutów terapii kortykosteroidami.Phytother Res.(2011 -luty)
[10]. Dourado NS, Souza CDS, de Almeida MMA, Bispo da Silva A, Dos Santos BL, Silva VDA, De Assis AM, da Silva JS, Souza DO, Costa MFD, Butt AM, Costa SLNeuroimmunomodulacyjne i neuroprotekcyjne działanie apigeniny flawonoidowej w modelach neurozapalenia związanego z chorobą Alzheimera. Front Aging Neurosci. (2020)
[11]. Yiqing Song, JoAnn E Manson, Julie E Buring, Howard D Sesso, Simin Liu Powiązania dietetycznych flawonoidów z ryzykiem cukrzycy typu 2 oraz markery insulinooporności i ogólnoustrojowego stanu zapalnego u kobiet: badanie prospektywne i analiza przekrojowaJ Am Coll Nutr. (październik 2005)